Vanmorgen vroeg ging ik samen met onze gast op pad. We vertrokken vroeg want we zetten tegelijk even de kinderen af bij school.
Gisterenavond was het best laat geworden voor de kinderen en als ik ze naar school breng dan kunnen ze net even een uurtje langer slapen.
Dus we vertrokken om 7.50 naar Hällefors en reden daarna door naar Persberg. Dat ligt een km of 40 bij ons huis vandaan.
We combineerden dat even met een bezoek aan de Lidl en wat bleek. Ze verkopen daar speculaasjes voor de kerstdagen geweldig toch?
Persberg is een oude mijnstad waar vanaf de Middeleeuwen ijzererts werd gewonnen uit meerdere putten. De grootste daarvan waren in het Persbergs Odalveld wat in werking was tot het jaar 1977 . In het natuurreservaat Högbergsfältet bevinden zich overblijfselen uit de mijnbouwtijd, waaronder de “Tilas Stoll”. Deze horizontale mijn kan worden bezichtigd en is prachtig gelegen naast het meer Yngen. Hier vond in 1869 de allereerste industriële staking van Zweden plaats. De mijnen van Persberg behoorden tot de ijzerertsmijnen met de grootste productie in Zweden. De diepste schacht was iets meer dan 400 meter diep. Het ijzererts was van zeer hoge kwaliteit, met een laag gehalte aan onzuiverheden, zoals zwavel en fosfor.
Het is altijd schitterend wandelen hier. Al was het vandaag met de harde wind (voor Zweedse begrippen) redelijk fris.
Maar de lichte vrieskou zorgde ook weer voor schitterende plaatjes.
Het leuke van persoonlijk gids zijn is dat wij dus gewoon met onze gasten mee op pad gaan. (Ideaal als je echt de allermooiste plekjes wilt zien. Of als je alleen op vakantie wilt).
En ook al ben ik hier nubal een aantal keer geweest de natuur blijft zo mooi en indrukwekkend dat het elke keer een feestje is om hier rond te lopen.
Soms zou je wel eens terug in de tijd willen. Gewoon om eens te kijken hoe het leven er hier toen uitzag. Ze zeggen wel eens vroeger was alles beter maar als je je in beeld hoe het leven hier was. Met het zwoegen in de mijnen dan vraag je jezelf af of dat echt zo is 😉
De vorige keer dat we hier liepen kwamen we een verhaal tegen. Er was een gedeelte van de mijn ingestort waardoor er 3 mensen achter een grote steen zaten en niet konden worden bevrijd. Op een gegeven moment moest er een keus gemaakt worden. Verhongeren of dat gedeelte onder laten lopen met water. Degene die vast zaten kozen voor de laatste optie. Als je daar even bij stilstaat en je loopt hier rond dan word je wel even stil.
Hieronder nog wat mooie plaatjes van deze mooie wandeling.
